RAM
New member
Yeşil çeliğin Alman endüstrisini iklim nötrlüğüne doğru uzun bir yol kat etmesi bekleniyor. Peki üretim gerçekten ne kadar sürdürülebilir?
Sıcak ve kirlidir ve dökme demir yüksek fırınlardan lav gibi akar. Fabrikalarda çalışanlar son derece dikkatli bir şekilde ve onları kavurucu sıcaktan koruyan kıyafetlerle çalışırlar. Bu, ekonomi ve günlük yaşam için vazgeçilmez olan bir endüstrideki günlük yaşamdır: çelik endüstrisinden bahsediyoruz. Almanya, Avrupa'nın en büyük çelik üreticisidir ve Alman hanelerinin kişi başına yılda yaklaşık 180 kilogram çeliğe ihtiyacı vardır.
Ancak çelik endüstrisi büyük bir sorunla karşı karşıya: Almanya 2045'e kadar iklim açısından nötr olacak. Çelik üretimi son derece enerji yoğun ve şimdiye kadar üretimde kömür ve kok kullanıldı. Endüstri, Almanya'nın CO2 emisyonlarının yaklaşık üçte birinden sorumlu. İklim hedeflerine ulaşmak için endüstrinin değişmesi gerekiyor. Umudu: yeşil çelik. Ancak bu değişim kolay değil. Değişim milyarlara mal olacak ve muhtemelen yıllar alacak çünkü önemli ön koşullar hala eksik.
Sektör zaten büyük bir baskı altında. Fosil yakıtların artan maliyetlerinden muzdarip ve maliyetleri düşürmesi gerekiyor: Thyssenkrupp yakın zamanda Steel Europe bölümü için zorlu bir kemer sıkma programı duyurdu. Thyssenkrupp, Duisburg'daki ana tesisindeki üretim kapasitesini azaltıyor.
Almanya'nın en büyük çelik fabrikası yaklaşık 11,5 milyon tonluk bir çelik hacmi için tasarlanmıştır. Gelecekte dokuz milyon tonluk bir kapasiteye sahip olacak. Bunun bölümün yaklaşık 27.000 çalışanı için ne gibi sonuçları olacağı henüz belirsizdir.
ThyssenKrupp patronu Miguel Lopez yakın zamanda “Welt” gazetesinde çelik bölümünün şu anda şirket için bir yük olduğundan yakındı. Nedeni: “Ne yazık ki markamızın cazibesi, buna karşılık gelen finansal performansla desteklenmiyor.” Finansmanlar olması gereken yerde değil. Neredeyse tüm işletmelerde rekabetçi seviyelerin altında.
Yeşil çelik bu nedenle bir umut ışığı olabilir.
(Kaynak: Gettyimages, Dena/t-online)
Ancak, Alman Ekonomi Enstitüsü'nde (IW) ekonomist olan Andreas Fischer, yeşil hidrojenle üretilen çeliğin Almanya'da hala “hayal ürünü” olduğunu söylüyor. Sektör, Almanya'da yeşil hidrojen üretmek için gereken tesislerden hala yoksun. Şu anda sadece planlanıyorlar ve henüz uygulanmadılar.
Ürünün nihayetinde ne kadar sürdürülebilir olduğu da üretim zincirine bağlıdır. Uzmana göre, her bir adım düşük emisyonluysa – örneğin, endüstriyel tesisler de hidrojenle çalıştırılıyorsa – Almanya yeşil çelik kullanarak çelik üretimindeki emisyonların %97'sine kadar tasarruf sağlayabilir.
“Hidrojene pek fazla alternatif yok,” diyor Fischer. Bu yüzden bireysel endüstrilerin dönüşümü bu yolu izlemeli. Teknik açıdan bakıldığında, çelik üretimini hidrojene dönüştürmek bir sorun değil. Daha çok bir maliyet meselesi. Fischer'e göre, bunun tam olarak ne kadar pahalı olacağını ölçmek henüz mümkün değil.
Hesaplamada ayrıca hidrojen ithalatının kapsamı ve fiyatı da hesaba katılıyor. Ayrıca bazı ön ürünlerin yurtdışından tedarik edilip gelecekte Almanya'da daha fazla işlenip işlenmeyeceği de belirsiz. Ekonomi Bakanı Habeck, Perşembe günü Birleşik Arap Emirlikleri'nden hidrojen ithalatı için bir sözleşme imzaladı. 2027'den itibaren yaklaşık 250.000 ton yeşil hidrojen oradan Almanya'ya akacak. Fiyat kilo başına yaklaşık 4,50 avro.
Bu nedenle hidrojen, iklim açısından nötr çelik üretimine geçişin işe yaramasını sağlamada merkezi bir öneme sahiptir. Yeşil hidrojen üretimi, yenilenebilir enerji kaynaklarından yeterli elektrik gerektirir, çünkü bu süreç aynı zamanda enerji yoğundur. Ancak, Almanya'nın elektrik arzının %44'ü hala fosil yakıtlardan geliyor. Fischer, “Almanya, şirketlerin süreçlerini bunlara uyarlamak için teknik yeteneğe sahip olması için yenilenebilir enerjilerin tedarikinde ilerleme kaydetmeli” diyor.
Fischer'e göre bir şey şimdiden açık: “Çok fazla yatırım yapmamız gerekecek.” Çelik endüstrisini iklim açısından nötr hale getirmek için yeni tesisler inşa edilmeli ve fosil yakıtlı tesisler değiştirilmelidir. Endüstrinin tesislerde iş güvencesi sağlamada başarılı olmasının tek yolu budur.
Sıcak ve kirlidir ve dökme demir yüksek fırınlardan lav gibi akar. Fabrikalarda çalışanlar son derece dikkatli bir şekilde ve onları kavurucu sıcaktan koruyan kıyafetlerle çalışırlar. Bu, ekonomi ve günlük yaşam için vazgeçilmez olan bir endüstrideki günlük yaşamdır: çelik endüstrisinden bahsediyoruz. Almanya, Avrupa'nın en büyük çelik üreticisidir ve Alman hanelerinin kişi başına yılda yaklaşık 180 kilogram çeliğe ihtiyacı vardır.
Ancak çelik endüstrisi büyük bir sorunla karşı karşıya: Almanya 2045'e kadar iklim açısından nötr olacak. Çelik üretimi son derece enerji yoğun ve şimdiye kadar üretimde kömür ve kok kullanıldı. Endüstri, Almanya'nın CO2 emisyonlarının yaklaşık üçte birinden sorumlu. İklim hedeflerine ulaşmak için endüstrinin değişmesi gerekiyor. Umudu: yeşil çelik. Ancak bu değişim kolay değil. Değişim milyarlara mal olacak ve muhtemelen yıllar alacak çünkü önemli ön koşullar hala eksik.
Sektör zaten büyük bir baskı altında. Fosil yakıtların artan maliyetlerinden muzdarip ve maliyetleri düşürmesi gerekiyor: Thyssenkrupp yakın zamanda Steel Europe bölümü için zorlu bir kemer sıkma programı duyurdu. Thyssenkrupp, Duisburg'daki ana tesisindeki üretim kapasitesini azaltıyor.
Almanya'nın en büyük çelik fabrikası yaklaşık 11,5 milyon tonluk bir çelik hacmi için tasarlanmıştır. Gelecekte dokuz milyon tonluk bir kapasiteye sahip olacak. Bunun bölümün yaklaşık 27.000 çalışanı için ne gibi sonuçları olacağı henüz belirsizdir.
ThyssenKrupp patronu Miguel Lopez yakın zamanda “Welt” gazetesinde çelik bölümünün şu anda şirket için bir yük olduğundan yakındı. Nedeni: “Ne yazık ki markamızın cazibesi, buna karşılık gelen finansal performansla desteklenmiyor.” Finansmanlar olması gereken yerde değil. Neredeyse tüm işletmelerde rekabetçi seviyelerin altında.
Yeşil çelik bu nedenle bir umut ışığı olabilir.
(Kaynak: Gettyimages, Dena/t-online)
Ancak, Alman Ekonomi Enstitüsü'nde (IW) ekonomist olan Andreas Fischer, yeşil hidrojenle üretilen çeliğin Almanya'da hala “hayal ürünü” olduğunu söylüyor. Sektör, Almanya'da yeşil hidrojen üretmek için gereken tesislerden hala yoksun. Şu anda sadece planlanıyorlar ve henüz uygulanmadılar.
Ürünün nihayetinde ne kadar sürdürülebilir olduğu da üretim zincirine bağlıdır. Uzmana göre, her bir adım düşük emisyonluysa – örneğin, endüstriyel tesisler de hidrojenle çalıştırılıyorsa – Almanya yeşil çelik kullanarak çelik üretimindeki emisyonların %97'sine kadar tasarruf sağlayabilir.
“Hidrojene pek fazla alternatif yok,” diyor Fischer. Bu yüzden bireysel endüstrilerin dönüşümü bu yolu izlemeli. Teknik açıdan bakıldığında, çelik üretimini hidrojene dönüştürmek bir sorun değil. Daha çok bir maliyet meselesi. Fischer'e göre, bunun tam olarak ne kadar pahalı olacağını ölçmek henüz mümkün değil.
Hesaplamada ayrıca hidrojen ithalatının kapsamı ve fiyatı da hesaba katılıyor. Ayrıca bazı ön ürünlerin yurtdışından tedarik edilip gelecekte Almanya'da daha fazla işlenip işlenmeyeceği de belirsiz. Ekonomi Bakanı Habeck, Perşembe günü Birleşik Arap Emirlikleri'nden hidrojen ithalatı için bir sözleşme imzaladı. 2027'den itibaren yaklaşık 250.000 ton yeşil hidrojen oradan Almanya'ya akacak. Fiyat kilo başına yaklaşık 4,50 avro.
Bu nedenle hidrojen, iklim açısından nötr çelik üretimine geçişin işe yaramasını sağlamada merkezi bir öneme sahiptir. Yeşil hidrojen üretimi, yenilenebilir enerji kaynaklarından yeterli elektrik gerektirir, çünkü bu süreç aynı zamanda enerji yoğundur. Ancak, Almanya'nın elektrik arzının %44'ü hala fosil yakıtlardan geliyor. Fischer, “Almanya, şirketlerin süreçlerini bunlara uyarlamak için teknik yeteneğe sahip olması için yenilenebilir enerjilerin tedarikinde ilerleme kaydetmeli” diyor.
Fischer'e göre bir şey şimdiden açık: “Çok fazla yatırım yapmamız gerekecek.” Çelik endüstrisini iklim açısından nötr hale getirmek için yeni tesisler inşa edilmeli ve fosil yakıtlı tesisler değiştirilmelidir. Endüstrinin tesislerde iş güvencesi sağlamada başarılı olmasının tek yolu budur.